ben sana mecburum

Ben sana mecburum bilemezsin Adını mıh gibi aklımda tutuyorum Büyüdükçe büyüyor gözlerin Ben sana mecburum bilemezsin İçimi seninle ısıtıyorum. Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor Bu şehir o eski İstanbul mudur Karanlıkta bulutlar parçalanıyor Sokak lambaları birden yanıyor Kaldırımlarda yağmur kokusu Ben sana mecburum sen yoksun. Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur Tutsak ustura ağzında yaşamaktan Kimi zaman ellerini kırar tutkusu Bir kaç hayat çıkarır yaşamasından Hangi kapıyı çalsa kimi zaman Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu Fatih'te yoksul bir gramofon çalıyor Eski zamanlardan bir cuma çalıyor Durup köşe başında deliksiz dinlesem Sana kullanılmamış bir gök getirsem Haftalar ellerimde ufalanıyor Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem Ben sana mecburum sen yoksun. Belki haziran da mavi benekli çocuksun Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden Belki Yeşilköy'de uçağa biniyorsun Bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor Belki körsün kırılmışsın telaş içindesin Kötü rüzgar saçlarını götürüyor Ne vakit bir yaşamak düşünsem Bu kurtlar sofrasında belki zor Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden Ne vakit bir yaşamak düşünsem Sus deyip adınla başlıyorum İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin Hayır başka türlü olmayacak Ben sana mecburum bilemezsin. ATTİLA İLHAN

gece gece bu şiirin ne kadar güzel olduğu geldi aklıma.

sen yoksun....

ben sana mecburum dizelerinden oluşan bir şarkı değil bu hisset, seni beğeniyorum ama bıkma olasılığım türkiye'deki işsiz oranından yüksek (bkz: norm life bebeğim)

bilemezsin

sen yoksun.

hiç birimiz atila i̇lhan değiliz yapmayın

şu şiirdeki en can alıcı kelime, cümle benim için bilemezsindir. çünkü gerçekten bilemezsin. çünkü gerçekten kimse bilemez. ne kadar anlatırsan anlat, neler yazarsan yaz... bu duygu esir aldı mı seni her kelime biraz eksik kalır, her sarılma biraz özlem barındırır ve her veda biraz ömründen alır.

sevmek kimi zaman rezilce korkuludur insan bir akşam üstü ansızın yorulur

büyüdükçe büyüyor gözlerin içimi seninle ısıtıyorum. ben sana mecburum ama senn yoksun...

"sana kullanılmamış bir gök getirsem haftalar ellerimde ufalanıyor ne yapsam ne tutsam nereye gitsem ben sana mecburum sen yoksun"

“belki haziranda mavi benekli çocuksun ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor”

aga atilla ilhan değilim kimseye bir mecburiyetim yok..

ben sana mecburum bilemezsin adını mıh gibi aklımda tutuyorum büyüdükçe büyüyor gözlerin ben sana mecburum bilemezsin i̇çimi seninle ısıtıyorum. mıh gibi aklımda tutuyorum nedir üstad, sen onu yazdıktan sonra gerisini yazmaya hiç uğraşmasaydın keşke bu yeterliydi

belkide atilla i̇lhan yanılıyordur sen bana mecbursundur bilemeyiz

ben atilla i̇lhan değilim belki de sen bana mecbursundur bilemeyiz

atilla ilhan'ın şiirlerinin derlendiği bir kitap. genel olarak beğendiğim tek şiir kitabı oldu. çok güzel şiirler yazmış. en beğendiğimi şöyle paylaşmak isterim: bu rüzgarın tadı senin hiç tatmadığın bu yolcular bilmediğin bir yerden geliyor konuştukları dil ömrünce duymadığın gözlerini sakla sen burda bir yabancısın akşam tren raylarına yağmur yağıyor devrilmiş bu sokak ayak basmadığın çarmıha gerilmiş afişler ıslanıyor karanlıkta bir kadın tanımadığın bir şeyler söylüyor anlamadığın şüpheli oteller üstüne geriniyor sen burda bir yabancısın saklanmalısın akşam tren raylarına yağmur yağıyor puan: 7.5/10

Bilemezsin.

belki de sen bana mecbursun. Bilemezsin.

Ne vakit bir yaşamak düşünsem Sus deyip adınla başlıyorum ...

attila ilhan şiiri. --- spoiler --- ben sana mecburum sen yoksun --- spoiler --- Edit: var galiba, hadi hayırlısı.

her dizesine ayrı kitap yazılır